กรณีกระทำความผิดเพราะบันดาลโทสะนั้น ศาลจะลงโทษแก่ผู้กระทำความผิดน้อยกว่าที่กฎหมายกำหนดไว้เพียงใดก็ได้  ซึ่งกรณีที่จะอ้างบันดาลโทสะนั้นผู้กระทำต้องถูกข่มเหงอย่างร้ายแรงด้วยเหตุไม่เป็นธรรม โดยมีการข่มเหงต่อผู้กระทำความผิดก่อน   อีกทั้งต้องเป็นการข่มเหงอย่างร้ายแรงต้องถึงขนาดรุนแรงที่บุคคลธรรมดาย่อมมีความโกรธได้  และต้องเป็นกรณีที่กระทำผิดต่อผู้ข่มเหง (ไม่ใช่ต่อบุคคลอื่น) ในขณะนั้นที่เกิดความโกรธด้วย  ซึ่งรวมถึงภายในเวลาที่เกี่ยวพันกันอยู่กับการที่ถูกข่มเหงรังแกอันเป็นกรณีเหตุการณ์ยังไม่ขาดตอนด้วย  หากเข้าองค์ประกอบของเงื่อนไขที่เป็นการกระทำความผิดเพราะเหตุกำลังโกรธจากการถูกข่มเหงหรือที่เรียกว่าบันดาลโทสะนั้นสามารถนำสืบให้ศาลเห็นพฤติการณ์ที่ถูกข่มเหง และเงื่อนไขอื่นๆ ให้ศาลเห็นว่ากรณีดังกล่าวเป็นการกระทำผิดเพราะเกิดบันดาลโทสะ  ศาลก็มีสิทธิวินิจฉัยว่าการกระทำดังกล่าวเกิดขึ้นเพราะบันดาลโทสะ และพิพากษาลงโทษน้อยกว่าความผิดที่ระบุไว้ในความผิดนั้นๆ เพียงไรก็ได้  ซึ่งจะมีโทษน้อยกว่าหรือได้รับการรอการลงโทษก็ย่อมได้เช่นกัน  ดังนั้นความผิดต่างๆ ที่เกิดขึ้นต้องพิจารณาก่อนว่ามีเหตุบันดาลโทสะหรือไม่ หรือการกระทำดังกล่าวเป็นการป้องกันตัว การนำเสนอพยานหลักฐานต่อศาลอย่างไรให้ศาลลงโทษสถานเบาหรือให้ศาลรอการลงโทษนั้นเป็นเรื่องจำเป็นและสำคัญเพราะมีผลโดยตรงต่อการพิพากษาคดี  By www.siaminterlegal.com