เมื่อโดนทำร้าย หรือถูกกระทำต่างๆ หรือเกิดอุบัติเหตุ รถเฉี่ยวชน รุมทำร้ายร่างกาย ทรมาน หรือพิการ ย่อมถือว่าได้รับความเสียหาย  ผู้กระทำต้องรับผิดชอบซึ่งในทางกฎหมายเรียกว่าค่าเสียหายอันมิใช่ตัวเงิน  เช่น ความทนทุกข์ทรมานจากบาดแผลที่ถูกทำร้าย ทุพพลภาพ พิการ ขาดความสุขในชีวิต สูญเสียอวัยวะสืบพันธุ์ สูญเสียการมองเห็น หน้าเสียโฉม การทำให้ตกใจกลัว พิการทางสมอง ทนทุกข์ทรมานแก่กายและจิตใจ เครียดจากความเจ็บปวด วิตกกังวล พิการสังคมรังเกียจ อับอายขายหน้า ไม่สามารถเล่นกีฬา ไม่ได้สมรส ขาดความสุขสำราญในชีวิต เป็นต้น  ความเสียหายเหล่านี้ย่อมเรียกร้องกันได้ตามกฎหมาย  แต่ความเศร้าโศกเสียใจเป็นเพียงอารมณ์ความเสียใจไม่ใช่ความเสียหายทางกฎหมายไม่อาจเรียกได้  โดยค่าเสียหายอันมิใช่ตัวเงินนั้นจะได้เฉพาะกรณีที่เสียหาายแก่ร่างกาย อนามัย และเสรีภาพเท่านั้น ถ้าเป็นกรณีทำให้เขาถึงตายหรือกรณีทำให้ทรัพย์สินของผู้อื่นเสียหายจะเรียกร้องค่าเสียหาายอันมิใช่ตัวเงินไม่ได้ หรือกรณีนิติบุคคลย่อมไม่มีสภาพจิตใจ และค่าเสียหายดังกล่าวไม่อาจโอนแก่กันได้ ไม่ตกทอดทางมรดก  ดังนั้นเมื่อเกิดความเสียหายอย่างใดแล้วต้องพิจารณาว่าจะสามารถเรียกร้องเพื่อให้ศาลมีคำพิพากษาให้ได้รับการชดใช้ได้ด้วย และต้องพิจารณาว่าจะได้มากน้อยเพียงไร เท่าไร มีหลักเกณฑ์การคำนวณและมีพยานหลักฐานอะไรบ้างในการนำเสนอศาลให้ศาลพิจารณา  มิเช่นนั้นศาลอาจไม่กำหนดให้  การเรียกร้องในแนวทางที่ถูกต้องย่อมได้รับการเยียวยาที่สมเหตุสมผลตามกฎหมายให้อำนาจไว้  By www.siaminterlegal.com