ปกติในกรณีที่ศาลไม่อนุญาตให้ประกันตัวจำเลยนั้นมักจะให้เหตุผลว่าคดีมีอัตราโทษสูง หรือเกรงว่าจะหลบหนี หรือคดีต้องห้ามฏีกา หรือเกรงว่าจะไปยุ่งเหยิงกับพยานหลักฐาน หรือไม่มีเหตุผลอันสมควร หรือมีคำสั่งว่าไม่อนุญาตให้ประกันตัวก็ตาม  วิธีการอันหนึ่งที่จะต้องกระทำคือจัดทำอุทธรณ์คำสั่งศาลที่ไม่ให้ประกันตัวดังกล่าวเพื่อให้ศาลสูงได้พิจารณาว่าเหตุผลที่ศาลไม่ให้ประกันตัวนั้นเหมาะสมแล้วหรือไม่ และเป็นการกลั่นกรองทบทวนคำสั่งเรื่องปล่อยตัวชั่วคราวหรือประกันตัวอีกชั้นหนึ่งซึ่งเป็นสิทธิที่ผู้ต้องหาหรือจำเลยย่อมกระทำได้  แต่วิธีการเขียนอุทธรณ์อย่างไรให้ศาลเห็นว่ามีเหตุผลที่จะต้องให้ประกันตัวนั้นเป็นเรื่องที่ต้องพิจารณา  โดยคำร้องที่ดีนั้นควรบรรยายเหตุผลต่างๆ ให้ศาลทราบว่าสมควรปล่อยตัวเพื่อให้โอกาสจำเลยได้มีสิทธิในการดำเนินคดีอย่างเต็มที่ เช่น บรรยายอุทธรณ์เกี่ยวกับเหตุผลการไม่ได้กระทำความผิดตามฟ้อง จำเลยมีภูมิลำเนาที่แน่นอน จำเลยมีอาชีพแน่นอน จำเลยมีหน้าที่การงานสำคัญ จำเลยไม่เคยหลบหนี ไม่เคยมีเจ้าพนักงานตำรวจจับกุม ไม่เคยทราบว่ามีการออกหมายจับ ไม่เคยทราบว่าถูกดำเนินคดี จำเลยมีบุตรผู้เยาว์พ่อแม่ญาติเจ็บป่่วยแก่ชราต้องดูแล มีการขอประกันตัวตามวิถีทางที่กฏหมายกำหนดทุกทางแล้ว  มีเหตุผลการไม่ได้กระทำความผิด  การขอโอกาสพิสูจน์ความผิด ขอโอกาสแสวงหาพยานหลักฐาน การจองจำไม่เกิดประโยชน์อย่างไร ไม่เคยมีพฤติการณ์หลบหนี ไม่ใช่ผู้มีอิทธิพล ไม่อาจยุ่งเหยิงกับพยานหลักฐาน ไม่อาจก่อเหตุอันตรายใดๆ ไม่เป็นอุปสรรคเกิดความเสียหายแก่กระบวนพิจารณาคดี หลักประกันมีความน่าเชื่อถืออย่างไร และปัจจุบันข้อเท็จจริงยังไม่ได้รับการพิสูจน์ การขอโอกาสแก้ข้อกล่าวหา เป็นต้น  ซึ่งหากศาลเห็นด้วยกับเหตุผลที่จำเลยเขียนย่อมสามารถอนุญาตให้ประกันตัวได้และนับเป็นประโยชน์แก่จำเลยอย่างยิ่งในการต่อสู้คดีในชั้นพิจารณาของศาลต่อไป  By www.siaminterlegal.com