การกระทำที่เป็นการพรากเด็กอายุไม่เกินสิบห้าปีไปเสียจากบิดามารดา ผู้ปกครอง หรือผู้ดูแลนั้นต้องมีลักษณะเป็นการพาไปเสียจากบิดามารดา ผู้ปกครอง หรือผู้ดูแลที่มีผลกระทบกระเทือนหรือรบกวนต่ออำนาจปกครองหรือสิทธิในลักษณะเดียวกับสิทธิของผู้ใช้อำนาจปกครองตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1567 ได้แก่ การกำหนดที่อยู่ของเด็ก ทำโทษเด็กตามสมควรเพื่อว่ากล่าวสั่งสอน ให้เด็กทำงานตามสมควรแก่ความสามารถ เรียกเด็กคืนจากบุคคลอื่นซึ่งกักเด็กไว้โดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย หรือกระทบกระเทือนหรือรบกวนต่อหน้าที่ในการอุปการะเลี้ยงดูและให้การศึกษาแก่เด็ก เป็นต้น การชวนเด็กไปที่ใดหรือเข้าไปในห้องนอนหรือที่ใดของบ้าน ไม่ใช่ว่าจะเป็นความผิดฐานพรากผู้เยาว์ไปเสียทั้งหมด  แต่ต้องพิจารณาดูอายุของเด็กประกอบด้วย เช่น อายุถึง 14 ปีแล้ว และเด็กนั้นย่อมมีอิสระตัดสินใจได้เองตามสมควรว่าเข้าไปหรือไม่  ไม่ใช่ว่าผู้ใดชักชวนไปที่ใดหรือเข้าไปในห้องนอนหรือส่วนใดของบ้านหรือสถานที่ธรรมดาทั่วไปแล้วจะต้องขอหรือกลับไปขอความยินยอมจากบิดามารดาผู้ปกครองหรือผู้ดูแลทุกครั้งไป เนื่องจากขัดต่อสภาพความเป็นจริงโดยชัดเจน  หากตัดสินใจเข้าไปเองก็ย่อมไม่ใช่การพราก  และเมื่อมีการร่วมประเวณีก็ไม่ใช่การพรากเพื่อการอนาจารอีกด้วย  ส่วนจะเป็นความผิดฐานกระทำชำเราเด็กอีกหรือไม่เป็นอีกกรณีหนึ่ง  ดังนั้นการกระทำที่เป็นการพรากหรือไม่ย่อมต้องพิจารณาจากข้อเท็จจริงแต่ละเรื่องเป็นสำคัญ  By www.siminterlegal.com