การออกเช็คเพื่อชำระหนี้เงินกู้ยืมนั้น ตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ.2534 ต้องปรากฏว่าเป็นการออกเช็คเพื่อชำระหนี้ที่มีอยู่จริง และบังคับได้ตามกฎหมาย  ดังนั้นหนี้เงินกู้ยืมก็เป็นหนี้ประเภทหนึ่งที่สามารถออกเช็คเพื่อชำระหนี้ได้  แต่ประเด็นที่ต้องพิจารณาคือ หนี้เงินกู้นั้นบังคับได้ตามกฎหมายหรือไม่  ดังนั้นหากการกู้ยืมเงินตั้งแต่สองพันบาทขึ้นไปหรือกว่านั้นไม่มีหลักฐานเป็นหนังสือลงลายมือชื่อผู้กู้ ย่อมไม่อาจฟ้องร้องบังคับคดีได้ได้จึงถือว่าเป็นหนี้ที่ไม่อาจบังคับได้ตามกฎหมายจึงไม่เป็นความผิดดังกล่าว  ส่วนการออกเช็คชำระหนี้เงินกู้ที่มีสัญญากู้นั้นต้องดูว่าออกเช็คชำระหนี้ใด  หากออกเช็คชำระดอกเบี้ยเงินกู้ที่คิดเกินอัตราที่กฎหมายกำหนด ย่อมเป็นมูลหนี้ผิดกฎหมายไม่มีความผิดทางอาญา  ส่วนการออกเช็คชำระต้นเงินกู้และดอกเบี้ยที่คิดเกินอัตรากฎหมายกำหนด มูลหนี้ผิดกฎหมาย ย่อมไม่มีความผิดทางอาญาเช่นเดียวกัน  แต่การออกเช็คชำระหนี้เงินต้นใบหนึ่ง และออกเช็คชำระดอกเบี้ยผิดกฎหมายอีกใบหนึ่ง  ในส่วนเช็คที่ออกเพื่อชำระหนี้ดอกเบี้ยเท่านั้นที่ไม่มีความผิดทางอาญา  นอกจากนี้การออกเช็คชำระหนี้เงินกู้ที่สัญญากู้ไม่ได้ปิดอากรแสตมป์ไม่ครบนั้นก็ถือเป็นความผิดแล้ว  เพราะการไม่ปิดอากรแสตมป์จะรับฟังเป็นพยานหลักฐานไม่ได้เฉพาะคดีแพ่งเท่านั้นไม่รวมถึงคดีอาญาด้วย  By www.siaminterlegal.com