ความผิดฐานรับของโจรนั้น คือ การช่วยซ่อนเร้น ช่วยจำหน่าย ช่วยพาเอาไปเสีย ซื้อ รับจำนำ หรือรับไว้ด้วยประการใดๆ  โดยรู้ว่าเป็นทรัพย์ที่ได้มาจากการลักทรัพย์ วิ่งราวทรัพย์ กรรโชกทรัพย์ รีดเอาทรัพย์ ชิงทรัพย์ ปล้นทรัพย์ ฉ้อโกง ยักยอก หรือเจ้าพนักงานยักยอกทรัพย์  

                    ในความเป็นจริงเมื่อของกลางถูกพบที่ตัวของผู้กระทำผิดก็มักจะโดนดำเนินคดีข้อหาลักทรัพย์หรือรับของโจร  ทั้งที่ความเป็นจริงอาจไม่เป็นความผิดใดๆ เลย  การนำสืบพยานหลักฐานในคดีรับของโจรหรือไม่เป็นเรื่องภายในจิตใจย่อมสามารถพิสูจน์ได้ยาก  แต่ศาลมักจะดูจากพฤติการณ์ต่างๆ พยานแวดล้อม และพยานซัดทอดเป็นสำคัญ  ดังนั้นหากไม่ได้กระทำความผิดก็จะมีช่องทางการต่อสู้คดีในหลายประเด็น เช่น ต่อสู้ว่าการซื้อขายได้กระทำกันโดยเปิดเผย หรือรับซื้อไว้โดยไม่รู้ว่าทรัพย์ที่ได้มาจากการกระทำความผิดต่างๆ หรือเชื่อว่าของกลางถูกเจ้าของทอดทิ้งแล้ว หรือเจ้าของทรัพย์ได้ร้องขอให้ช่วยติดตามไถ่ทรัพย์และไม่มีพฤติการณ์ว่าร่วมรู้เห็นกับคนร้ายใดๆ หรือความผิดหลักไม่มีอยู่จริงหรือไม่ได้เกิดขึ้นจนเป็นความผิดจึงไม่มีการรับของโจร หรือทรัพย์ของกลางไม่ใช่ของผู้เสียหายหรือโจทก์  แต่เป็นทรัพย์ที่มีอยู่ทั่วไปหรือมีขายตามท้องตลาด และทรัพย์ไม่มีลักษณะพิเศษที่ง่ายแก่การจดจำใดๆ ไม่มีความคุ้นเคยกับทรัพย์หรือไม่มีที่มาของตำหนิ และจำเลยเคยโต้แย้งเรื่องกรรมสิทธิ์ในทรัพยของกลางมาโดยตลอดว่าไม่ใช่ของผู้เสียหาย หรือไม่มีพฤติการณ์พิรุธในการจับกุม ไม่ได้วิ่งหนีขณะถูกจับกุมใดๆ หรือใช้ทรัพย์หรือเก็บทรัพย์อย่างเปิดเผยไม่มีลักษณะปกปิด หรือราคาที่ซื้อไว้เป็นราคาปกติในท้องตลาด หรือมีเอกสารเกี่ยวกับทรัพย์ หรือการซื้อขายไม่ได้มีลักษณะเร่งรีบหรือไม่ตรวจสอบทะเบียน หรือไม่เคยมีการแก้ไขดัดแปลงหรือชำแหละทรัพย์ของกลาง เป็นต้น  

                     การพิจารณาความผิดข้อหารับของโจรล้วนต้องประเมินจากพฤติการณ์ข้อเท็จจริงให้เห็นว่าไม่รู้ว่าทรัพย์นั้นได้มาจากการกระทำความผิดในฐานต่างๆ  By www.siaminterlegal.com