ความผิดฐานพรากผู้เยาว์ คือ การพาไปหรือแยกเด็กออกไปจากความปกครองดูแลทำให้ความปกครองของบิดามารดาหรือผู้ดูแลถูกรบกวนหรือถูกกระทบกระเทือน  ประเด็นสำคัญของความผิดฐานนี้คือเด็กหรือผู้เยาว์ที่ถูกพรากไปจะต้องยังอยู่ในความปกครองดูแลของบิดามารดาในขณะที่ถูกพรากไปด้วย  เช่น แม้เด็กออกจากบ้านไปเที่ยวเล่นก็ต้องยังถือว่าอยู่ในอำนาจปกครอง หรือการขออนุญาตไปทำรายงานและนอนค้างบ้านเพื่อนก็ถือว่าอยู่ในอำนาจปกครอง เป็นต้น  ซึ่งการพรากนั้นไม่ได้กำหนดว่าจะต้องกระทำการพรากด้วยวิธีการอันใด และไม่ได้คำนึงถึงระยะใกล้หรือไกลในการพรากนั้นด้วยเช่น เด็กมาหาด้วยตนเองแต่กลับพาเด็กนั้นเข้าห้องนอน แม้อยู่ในสถานที่แห่งเดียวกัน  ส่วนช่องทางต่อสู้คดีหรือช่องทางการยื่นอุทธรณ์หรือยื่นฏีกาคดีข้อหาพรากผู้เยาว์นั้น ควรนำสืบให้ได้ในทำนองว่าผู้เสียหายรู้อยู่แล้วว่าจำเลยจะขอร่วมประเวณี หรือผู้เสียหายถอดเสื้อผ้าเอง หรือผู้เสียหายยอมรับเงินและไม่ปฏิเสธ หรือมีคนมารับกลับบ้านก็ไม่ได้ขัดขวางใดๆ หรือผู้เสียหายมีอายุพอสมควร มีการศึกษา ไม่ถึงกับไร้เดียงสา และเคยร่วมประเวณีกับชายอื่นมาก่อน หรือผู้เสียหายมีอิสระเสรีในการเคลื่อนไหวไปที่ใดก็ได้ ไม่ได้อยู่ในอำนาจปกครองของบิดามารดา หรือผู้เสียหายมาหาเอง จำเลยไม่ได้ชวนหรือหลอกลวงมา หรือจำเลยไม่ได้กระทำการอันเป็นพาไปที่ใดๆ หรือบิดามารดาผู้เสียหายยินยอมหรืออนุญาต หรือบิดามารดามารับตัวผู้เยาว์กลับบ้านเอง หรือบิดามารดาทราบว่าคบกันและให้ไปเที่ยวกันเพื่อให้รู้จักคุ้นเคยเพื่อประโยชน์การอยู่กินเป็นสามีภริยาในอนาคต หรือการพาไปนั้นมีเหตุอันสมควร เป็นต้น  ความผิดข้อหาพรากผู้เยาว์เป็นเรื่องละเอียดอ่อนและซับซ้อนย่อมต้องอาศัยพฤติการณ์การกระทำต่างๆ เป็นข้อพิจารณาว่าจำเลยมีเจตนากระทำความผิดหรือไม่  ดังนั้นการดำเนินคดี การต่อสู้คดี รวมทั้งประเด็นในการอุทธรณ์หรือฏีกาจึงต้องอาศัยความเข้าใจในหลักกฎหมายและเจตนารมย์ของกฎหมายเป็นสำคัญ  By www.siaminterlegal.com