โดยปกติสังคมไทยมักจะเป็นระบบเครือญาติและดำเนินการแบบไม่ยุ่งยาก  พ่อแม่ปู่ย่าตายายที่ขณะยังมีชีวิตอยู่มักจะให้ที่ดินที่มีโฉนดแก่ลูกหลาน แต่การให้นั้นไม่ได้จดทะเบียนการให้ตามกฎหมายทำให้ตกเป็นโมฆะ  คนที่ได้รับการให้ก็เข้าทำกินทำประโยชน์ในที่ดินที่ได้รับการยกให้ตลอดมา  ต่อมาคนให้ตาย ทายาทคนตายก็ขอแบ่งปันทรัพย์มรดก รวมทั้งที่ดินที่ยกให้ไปก่อนหน้านั้น โดยอ้างว่าโฉนดที่ดินมีชื่อผู้ตายเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ ย่อมเป็นมรดกต้องนำมาแบ่งปันด้วย  ปัญหาดังกล่าวเกิดขึ้นบ่อยๆ เนื่องจากคนมักจะยกที่ดินมีโฉนดให้กันด้วยวาจาแก่ญาติพี่น้องลูกหลาน ไม่ต้องการไปดำเนินการจดทะเบียนให้ยุ่งยาก ปัญหาจึงเกิดตามมาเมื่อสิ้นบุญของผู้ให้  ซึ่งการให้ที่ดินที่ไม่ได้ทำเป็นหนังสือและจดทะเบียนต่อเจ้าหน้าที่ย่อมตกเป็นโมฆะ  แต่การที่ผู้ให้ส่งมอบการครอบครองที่ดินให้ผู้รับ ถือว่าผู้ให้สละการครอบครองที่ดินให้แก่ผู้รับแล้ว  เมื่อผู้รับทำกินทำประโยชน์ด้วยความสงบ เปิดเผย และเจตนาเป็นเจ้าของตลอดมาเป็นเวลาสิบปี ผู้รับจึงได้กรรมสิทธิ์โดยการครอบครองปรปักษ์ได้  ดังนั้นการเพื่อป้องกันปัญหาดังกล่าวต้องดำเนินการยื่นคำร้องขอครอบครองปรปักษ์ต่อศาล และยื่นคำร้องขอเป็นผู้จัดการมรดก หรือคัดค้านการจัดตั้งผู้จัดการมรดก หากผู้รับเป็นทายาทที่มีสิทธิได้รับมรดกด้วย  เพื่อเป็นการคานอำนาจหรือเพื่อมิให้ผู้จัดการมรดกมาดำเนินการแบ่งแยกที่ดินที่ที่ได้รับการให้ดังกล่าว  หากไม่ดำเนินการดังกล่าวจนมีการแบ่งปันทรัพย์สินแล้วย่อมเกิดปัญหายุ่งยากในการแก้ไขปัญหาในภายหลัง  By www.siaminterlegal.com