เมื่อถูกฟ้องคดีบัตรเครดิตให้ชำระหนี้ก่อนอื่นต้องพิจารณาก่อนว่าได้รูดบัตรเครดิตซื้อสินค้าหรือบริการจริงหรือไม่ หรือมีบุคคลอื่นนำไปรูดโดยไม่ได้รับความยินยอม หรือมีการลักบัตรเครดิตไปรูดโดยไม่ได้รับอนุญาต  ซึ่งในทางปฏิบัติธนาคารเจ้าของบัตรเครดิตมักจะยื่นฟ้องคดีให้รับผิดตามรายการรูดซื้อสินค้าและบริการ เนื่องจากมีข้อตกลงและเงื่อนไขในการสมัครใช้บัตรเครดิตในทำนองว่าผู้ถือบัตรต้องรับผิดชอบแม้บัตรเกิดการสูญหายหรือรูดโดยบุคคลอื่น  ซึ่งข้อตกลงดังกล่าวถือว่าเป็นข้อสัญญาที่ไม่เป็นธรรมตามพระราชบัญญัติว่าด้วยข้อสัญญาที่ไม่เป็นธรรม พ.ศ.2540  เนื่องจากเป็นการกำหนดให้ผู้ถือบัตรต้องรับผิดเกินสมควร และต้องใช้บังคับได้เท่าที่เป็นธรรมและพอสมควรแก่กรณี

                   ในคดีบัตรเครดิตนั้นผู้ถือบัตรจะต้องรับผิดชอบชดใช้หนี้ต่อเมื่อได้ความว่ายินยอมอนุญาตหรือนำบัตรไปให้บุคคลอื่นใช้  แต่กรณีการถูกลักบัตรเครดิตนั้นถือว่าไม่ได้ยินยอมอนุญาตให้ใช้บัตรด้วย 

                   ในกรณีบัตรสูญหายหรือถูกบุคคลอื่นลักบัตรเครดิตไปใช้นั้น จำเลยต้องนำสืบแสดงพยานหลักฐานให้ศาลเห็นและเชื่อว่าบัตรเครดิตสูญหายจริง และมีการถูกลักขโมยไปจริง และจำเลยนั้นไม่ได้เป็นผู้ใช้บัตรตามหนี้ที่เรียกร้อง   โดยนำสืบให้เห็นพฤติการณ์ต่างๆ ประกอบให้น่าเชื่อ เช่น การแจ้งธนาคารว่าบัตรสูญหายหรือถูกขโมย  หลักฐานการรูดซื้อสินค้าหรือบริการไม่ใช่ผู้ถือบัตร  ลายเซ็นต์ในเซลสลิปไม่มี หรือไม่เหมือน  รูปถ่ายจากกล้องวงจรปิด ขณะรูดบัตรผู้ถือบัตรอยู่คนละที่หรืออยู่ต่างประเทศและมีพยานรู้เห็น  ยังไม่มีการชำระเงินอันเป็นการยอมรับหนี้  และเจ้าของร้านค้ามีหน้าที่ต้องตรวจลายมือชื่อในบัตร  หากลายมือชื่อแตกต่างต้องปฏิเสธไม่รับชำระหนี้โดยบัตรเครดิต หากไม่มีลายมือชื่อ หรือมีแต่แตกต่างยังรับรูดบัตรก็ถือว่าร้านค้าไม่ได้ใช้ความระมัดระวังและเป็นความประมาทเลินเล่อ  ธนาคารจะต้องไปเรียกร้องค่าเสียหายเอากับร้านค้าเอง  การนำสืบพยานหลักฐานจะรับฟังได้หรือไม่ย่อมอยู่ที่ข้อเท็จจริง ดุลพินิจศาล และพยานหลักฐานที่นำสืบเป็นสำคัญ  www.siaminterlegal.com